Vandaag weer een lange rijdag gehad richting Atlanta. Weinig te melden dus, maar we zijn vanavond weer gaan eten bij Nic & Norman's. Vorige keer was niet zo heel goed bevallen omdat we voor ons gevoel werden weggekeken, maar vanavond was het dus heel anders!
We zaten bij het zwembad toen Robert zei dat er in de buurt alleen maar restaurants waren met slechte recensies. Ik zei: Ik ken een heel leuk tentje!
We hebben heerlijk gegeten en Ruben zijn bord bleek een frisbee te zijn die hij mocht houden. Toch blij dat we het nog een kans hebben gegeven! Op de terugweg kwamen we nog even in een mals regenbuitje terecht...
Morgen gaan we terug naar Senoia en omgeving, voordat we terug naar Atlanta gaan.
Vandaag stond Jekyll Island op de planning met in het bijzonder Driftwood Beach. The Walking Dead had me op het idee gebracht, er is een aflevering opgenomen op Driftwood Beach. Toen ik verder ging kijken, bleek het een prachtig strand en eiland te zijn dus dat leek me een erg leuke bestemming. En daar hebben we geen spijt van!
Het was ook nog eens perfect weer: geen zon en bewolkt voor een beetje een spookachtig strand. Het zou met zon overigens minstens zo mooi zijn geweest, maar ik vond het zo wel heel erg prima. In de bomen stikte het van de boktorren en waarschijnlijk ook houtworm. Er zaten veel krabben en vogels. Erg leuk om rond te wandelen en foto's te maken. Wat was het er prachtig mooi!
Na Driftwood Beach zijn we naar de Sea Turtle Sanctuary gegaan. Hier is een ziekenhuis voor gewonde zeeschildpadden. Ik had er niet bij stilgestaan dat het om grote schildpadden zou gaan, maar dat was dus wel het geval! Enorme zeeschildpadden die om allerlei redenen waren opgenomen, wonden aan vinnen, botsingen met boten enz. Ook zogenaamde hatchlings waren opgenomen, waarbij het met de eieren niet goed ging. Die zijn in het ziekenhuis uitgekomen en daar worden de kleintjes sterk genoeg gemaakt om uit te zetten. De meeste schildpadden gaan ook weer terug naar zee. Een mooi goed doel!
Hierna zijn we even wat gaan eten bij een food market. Erg leuk om een keer rond te lopen. Ik heb er een onwijs lelijke kerstpelikaan gekocht. Te leuk!
Daarna zijn we naar de andere kant van het eiland gereden. Nog wat hertjes gespot onderweg en toen door naar het strand. Hier stikte het van de krabben die in een schelp de zee uitkropen. Helaas stikte het er ook van de muggen en we zijn allemaal uitgebreid gestoken.
Tot slot zijn we nog even naar de Walmart gereden voor speelgoed en M&M's die ze bij ons niet hebben. Toen gingen we terug naar het hotel om nog even te zwemmen, maar er barstte hier een gigantisch onweer los, dus dat konden we wel vergeten! Ruben wilde graag pizza eten en toevallig kwamen we bij een geweldige tent terecht. Een all you can eat buffet met soep, pasta, salade en pizzapunten. Het was echt superlekker en dat had je aan de buitenkant van het restaurant echt niet kunnen zien.
Morgen rijden we terug naar Senoia in de hoop nog wat Walking Dead activiteit te treffen.
Gisteren hebben we weer een dagje aan het zwembad doorgebracht. Het was weer bloedheet dus echt veel zin om iets te ondernemen is er dan niet. Af en toe druppelde het wat, maar tegen etenstijd begon het te gieten. Gelukkig duurde dat niet lang en konden we 's avonds nog naar de Universal Citywalk om te gaan eten bij het Hard Rock Cafe en te winkelen. Robert probeerde de John Lennon room nog een keer in te gaan, maar helaas was er een feestje waardoor deze gesloten was. Het eten was weer heerlijk en nadat we een pin hadden gekocht, gingen we even winkelen op de Citywalk. Ruben heeft de Cat in the Hat hoed gekregen en bij de Bob Marley tribute heeft Robert nog een shirt gekocht.
Grappig dat we Orlando deze keer gedaan hebben zonder parken. We hebben ons geen moment verveeld. Wat is hier veel te doen! Sowieso waren we toe aan wat rust na alle indrukken van de eerste weken en wat waren we blij met het hotel dat we op het laatste moment hadden geboekt.
Vanmorgen hebben we de koffers opnieuw ingepakt, al een beetje met het oog op de terugreis. Niet dat we daar heel erg naar uitkijken, maar het zit er toch echt weer aan te komen. Daarna zijn we naar Daytona International Speedway vertrokken. Eigenlijk wilden we hier een korte tour doen, maar dan moesten we een uur wachten en dat zagen we niet zitten met het oog op de reis naar Jekyll Island. We wilden ook nog graag naar het strand, dus hebben we daarvoor gekozen.
Ruben heeft lekker even in zee gezwommen, ik heb de jaarlijkse foto weer gemaakt aan het strand en verder hebben we genoten van het mooie weer. In een souvenirwinkeltje hoorde ik het weerbericht en dat sprak over storm: dat zal toch niet?!
Onderweg naar Jekyll Island kwamen we weer in verschillende keiharde buien terecht. Gelukkig werd het weer beter naarmate we in de buurt van het hotel kwamen. Het heeft hier inmiddels wel geplensd en geonweerd, dus hopelijk is het morgen droog en blijft die voorspelde storm wat zuidelijker.
Morgen staan we op tijd op, dus voor nu: welterusten!
Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen tot ongeveer 09.00 uur. We wilden niet nog een dag aan het zwembad liggen, dus we gingen eens kijken of we naar een park konden gaan. Het enige wat we echt leuk vinden, is Universal of Islands of Adventure, maar niet voor $100 p.p. We zijn bij beide parken al geweest, en ook bij Disney en Seaworld. Dus we besloten om naar het strand te gaan! 5 jaar geleden zijn we bij Clearwater Beach geweest en dat ligt een kleine 2 uur van ons hotel af. Daar zijn we toen ook met Little Toot gaan varen om dolfijnen te spotten en daar hadden we nog wel een keer zin in. Dus op naar Clearwater Beach aan de Golf van Mexico! Het weer zag er goed uit en het is er echt prachtig met witte stranden en turquoise zee.
Daar aangekomen zijn we meteen naar Little Toot gegaan om de tocht te reserveren. Om 15.00 uur konden we terecht, dus we hadden nog genoeg tijd om naar het strand en de pier te gaan. Eerst zijn we naar de pier gegaan, waar ook pelikanen rondlopen. Veel mensen vissen daar en dus valt er genoeg te halen voor die beesten. Er zijn ook veel meeuwen en andere vogels en ze komen heel dichtbij. Ik wilde een pelikanenselfie maken en ben drie keer aangevallen. Gelukkig mis, maar groot zijn die snavels wel. In ieder geval hebben Ruben en ik onze pelikanenfix weer gehad en oneindig veel foto's gemaakt.
Daarna zijn we naar de zee gegaan. Ruben heeft even in de zee gespeeld en wij konden lekker pootjebaden. Daarna een ijsje en op naar Little Toot! Het was bloedheet dus we waren blij toen hij flink vaart ging maken. Al snel zagen we de eerste dolfijnen, een moeder en baby. Ze zwommen vlakbij de boot. De boot draait dan de goede kant op en maakt vaart, zodat de dolfijnen meespringen met de golven die de boot maakt. Dit doen ze uit zichzelf tot ze er genoeg van hebben. Het was weer fantastisch! Later zagen we nog 3 dolfijnen en daarna nog een keer 5 of 6 dolfijnen. Zo ontzettend gaaf om ze in het wild te zien!
Na het dolfijnen spotten zijn we weer terug naar het hotel gegaan. We hadden Ruben beloofd om te gaan midgetgolfen bij de baan naast ons hotel. Foto's hiervan volgen morgen, het is echt midget golf 2.0 in de jungle.
Morgen doen we nog een dagje rustig aan en daarna gaan we door naar ons een na laatste adres alweer: Jekyll Island!
Vandaag hebben we eens helemaal niks gedaan. Roomservice voor het ontbijt, zwemkleding aan en naar het zwembad. Ruben had weer vriendjes en vriendinnetjes gemaakt dus die heeft de hele dag gespeeld. Komt die Engelse les toch mooi van pas! Ruben is belachelijk bruin, Robert is belachelijk rood en ik hang er tussenin. Tegen vijven zijn we terug naar de kamer gegaan om naar de Premium Outlets te gaan. Goed geslaagd bij Converse, Vans (ja alweer nieuwe schoenen) Toys R Us en Disney, toen lekkere Teriyaki chicken gegeten bij de Food Court en nu terug op de kamer.
Lekker dagje zo!
Change of plans! Na heerlijk geslapen te hebben in het Hard Rock Hotel werden we wakker met regen. Veel regen. Na het ontbijt wilden we nog niet meteen weg dus we besloten nog even op de kamer televisie te kijken. Het zou maar een paar uurtjes rijden zijn naar Panama City Beach dus we hoefden niet heel vroeg te vertrekken.
Maar het bleef maar regenen. Het is niet prettig om hier te rijden met regen, want een beetje regen kennen ze hier niet. Het is OF droog OF het giet. De wegen zorgen voor een hoop spatwater waardoor het zich heel slecht is. Toen we keken wanneer het afgelopen zou zijn, zou dat pas 's avonds zijn. En toen keken we eens naar het weerbericht van Panama City Beach. En daar was het niet veel beter. En dat zou de komende dagen niet veranderen. Helaas, het paradijs gaat aan onze neus voorbij, want drie dagen in de stromende regen en onweer zitten, zagen wij niet zitten. Eerst geprobeerd hoe het werkelijk aan de kust was. We hadden een mooie route gepland langs de zee. We reden langs Mobile, AL waar de USS Alabama aan de kust lag, het vlaggenschip van de Amerikaanse marine. Het was geen weer om te stoppen en bij Destin werd duidelijk dat het echt niets zou gaan worden. Toen hebben we toch maar besloten om het hotel te cancellen (lang leve flexibele boekingen) en richting Orlando te rijden. We zochten een hotel halverwege en ik boekte een sleazy motelletje in Marianna. 's Avonds ben ik op zoek gegaan naar een hotel in Orlando voor vier nachten en gelukkig nog iets moois gevonden aan International Drive. Als je hier zit, hoef je niet naar een pretpark, deze straat is een pretpark op zich met midgetgolf, verschillende kermisattracties, een gigantisch reuzenrad, kartbanen, een waterpretpark, Ripley's Believe It Or Not, CSI: Investigation en heel veel restaurants.
Bij aankomst bleek ons hotel geweldig te zijn en dus blijven we hier eens vier nachten genieten. We zitten op de 19e verdieping in een toren aan de International Drive met een briljant uitzicht. De hotelkamer is enorm, het zwembad is heerlijk koel en er is van alles te doen in de buurt.
Vanmorgen werd ook duidelijk dat het de juiste beslissing was: er werden tropische stormen verwacht aan de kust en er was orkaanactiviteit in de Golf van Mexico. Gelukkig hebben we Jekyll Island nog voor de boeg, zodat het paradijs niet helemaal in het water valt.
Vandaag wat langer gereden dan gepland! We hadden besloten naar een alligator farm te gaan en daarvoor moesten we een stukje naar beneden vanaf New Orleans. Op internet stond deze farm goed aangeschreven dus we zagen het helemaal zitten. De farm was van 09.00 - 15.00 uur open en wij waren er rond 11.00 uur. Helemaal goed dus, dachten wij. Niet dus. Tours begonnen om 10.30 en om 13.30 en verder niet. Er was niets mogelijk, we werden gewoon weer weggestuurd. Balen, maar er zat in de buurt ook een swamp tour, dus hebben we daar aangeklopt. Helaas, de boot was net weg en de volgende gaat om 13.30 uur.
Wat baalden we! Dus in de auto en terug richting New Orleans. Ik had echter nog een andere farm gezien dus dat hebben we even opgezocht. We moesten er drie kwartier voor omrijden, dus we besloten ervoor te gaan. Dan hadden we in ieder geval alles geprobeerd. Een hele goede keus bleek dus, want wat was het daar leuk! We kwamen binnen en de tour was ongeveer halverwege. Half uurtje wachten en dan konden we mee met de volgende. Dat klonk een stuk beter. Het begon met het vasthouden van een slang. Ruben durfde niet maar andere kinderen wel. Daarna mocht iedereen het stinkdier vasthouden. Superschattig en natuurlijk waren de klieren verwijderd zodat we niet bang hoefden te zijn voor de stank. Toen begon de tour door het park. We hebben een gigantische snapper gezien, een schildpad met een hele gevaarlijke beet. Daarna gingen we naar de volgende gigantische schildpad, maar deze was vegetarisch. Inmiddels was Ruben zo geschrokken van die andere dat hij deze niet meer durfde aan te raken hahaa. Ik noemde hem een Freek van niks en daar was ie behoorlijk pissig over. Dat werkte goed voor later in de tour tijdens het alligator worstelen. Toen stond ie vooraan! Ze hebben op de farm zo'n 3000 schildpadden en ook onwijs veel alligators in alle soorten en maten. Het was heel interessant en we hadden opnieuw een superleuke gids die hartstikke veel vertelde en het ook heel leuk deed. Op het einde mochten we met een alligator op de foto, eerst een flinke voor wie durfde en daarna nog baby alligators voor de kinderen (en moeders). Als je durfde mocht je ook op de grotere alligator gaan zitten. Ik ben meer van vasthouden maar Ruben heeft op zijn rug gezeten! Ze moesten de bek van het dier wel intapen, waar ik eigenlijk niet van houd. Maar hij liet het allemaal gebeuren en was ook heel rustig. Hij liet zich daarna ook heel rustig terugzetten dus ik denk niet dat hij er veel last van heeft gehad. Het was echt heel erg de moeite waard.
Hierna gingen we door naar Biloxi, waar we een nachtje in het superdeluxe Hard Rock Hotel slapen. Het is hier fantastich, we zitten aan het strand, de eerste pelikanen hebben we al gezien en we gaan lekker genieten van een nachtje luxe slapen (al mogen we over de voorgaande hotels zeker niet klagen). Welterusten!
New Orleans, ik heb er een beetje gemengde gevoelens over. Misschien waren onze verwachtingen te hoog, maar waar denk je aan bij New Orleans? Muziek, veel muziek. Nou ik denk dat we welgeteld drie bandjes hebben gezien. En dat vonden we allemaal erg jammer!
Ik had begrepen dat Bourbon Street, Frenchmen Street en Jackson Square de leukste plekken zouden zijn qua muziek. Bourbon Street was een heel stuk opgebroken, dus daar viel weinig te beleven. Verderop in de straat was het beter, maar daar zag je vooral veel 'hippe' vijftigers over de weg zwalken met een cocktail in de hand. Jackson Square was prachtig! Veel kunstenaars die echt hele leuke dingen verkochten en hier en daar een muzikant.
Frenchmen Street was de 'music street' volgens onze gids op de Hop On Hop Off bus. Helaas was ook daar niet veel muziek te vinden. We dachten dat het in de avonduren misschien beter zou zijn, maar ook dat was niet zo. Wat een teleurstelling!
Toch hebben we een leuke tijd gehad! We zijn maandag dus met de Hop On Hop Off mee geweest. Veel te toeristisch, maar wel veel gezien van de stad. Via het French Quarter reden we naar het Business District en daarna naar het Garden District. Ik wilde graag naar een van de kerkhoven, omdat ze hier gewoon heel bijzonder en spookachtig zijn. In het Garden District ligt het Lafayette Cemetery, waar je zonder gids kan rondlopen. In de bus lag een foldertje met bijzondere graven, dus aan de hand van dat foldertje hebben we rondgelopen. Dat was erg leuk en interessant. Het is een ontzettend oud kerkhof, waar mensen liggen die in de jaren 1800 zijn overleden, maar het is ook nog een actief kerkhof, waardoor je ook data ziet uit 2016.
Hierna zijn we door het Garden District gelopen met prachtige huizen en lanen. Daarna zijn we weer op de bus gestapt richting het French Quarter. In dit deel van de stad sliepen we ook en het is er echt heel mooi met de bijzondere balkons en huizen. Veel foto's gemaakt en rondgewandeld. Tegen etenstijd zijn we terug naar het hotel gegaan om te zwemmen. We hadden pas laat geluncht, dus nog geen honger. Later op de avond zijn we bij de McDonald's gaan eten, even een snelle hap. Het stikt hier van de zwervers en bedelaars op straat en bij de Mac is dat natuurlijk nog veel erger. De deur werd voor ons opengedaan door een politieagent, die er vooral stond om mensen buiten te houden. Veel overlast dus we zijn snel weer naar het hotel gegaan.
Gisteren zijn we naar het Presbytere Museum geweest, waar een heel indrukwekkende tentoonstelling over Katrina was. Ook was er een tentoonstelling over Mardi Gras, het carnaval van New Orleans. Vooral Katrina heeft veel indruk gemaakt, we hebben er zo'n twee uur rondgelopen. Daarna lekker een broodje gehaald bij de Subway en toen zijn we gaan zwemmen bij het hotel. Ruben had een vriendinnetje gemaakt en die twee hebben samen heerlijk de hele middag gezwommen. 's Avonds zijn we teruggegaan naar het French Quarter en hebben we Bourbon Street helemaal afgelopen. Daar zie je dus van alles! Een oude oma die staat te dansen midden op straat om geld op te halen, kinderen die trommelen op emmers, de dronken vijftigers die graag weer even jong willen zijn, stripclubs met halfnaakte vrouwen buiten. Leuk om een keer gezien te hebben, niet echt geschikt voor kinderen haha! Maar zolang Ruben nog 'gatver' zegt als het om blote vrouwen gaat, maakt het vast niet veel indruk op hem. Hij vond de straatartiest die doodstil met zijn middelvingers omhoog zat veel interessanter. Hierna zijn we door het French Quarter teruggelopen naar het hotel. Ruben wilde graag eens in het donker zwemmen dus dat heeft hij nog even gedaan en hij vond het geweldig!
De website van Blogger werkte niet, dus deze blog heeft wat vertraging opgelopen. Zodadelijk gaan we alligators kijken en dan door naar het Hard Rock hotel waar we lekker een nachtje superdeluxe gaan slapen aan de Golf van Mexico.
Vandaag zijn we dan eindelijk in New Orleans gearriveerd! Vanmorgen hebben we lekker uitgeslapen in ons hotel in Natchez en na het ontbijt zijn we vertrokken. Onderweg zijn we een paar keer gestopt, onder andere bij de Louisiana Mall voor de lunch. Daar hebben we rondgekeken voor schoenen voor Lieke, maar helaas nog niet geslaagd. Mooi excuus om nog een keer te gaan shoppen!
In New Orleans hebben we een prachtig hotel in het French Quarter, om de hoek van Bourbon Street. Het hotel heeft een zwembad op het dak van de 18e verdieping met een prachtig uitzicht!
Helaas is Bourbon Street helemaal opgebroken, waardoor de gezelligheid ver te zoeken is. Gelukkig zijn er nog veel meer plekken waar we in ieder geval morgen eens naar op zoek gaan!
Dag Graceland, wat was je geweldig! Vanmorgen zijn we nog even naar het huis en de begraafplaats gelopen. Robert was er eigenlijk wel klaar mee, maar ik wilde nog wel heel graag. Gewoon nog even kijken. De tijd zal leren of we er ooit nog een keer komen, maar het is een soort heilige graal voor mij, dus ik was blij om nog een keer over de oprijlaan naar het huis te kunnen lopen.
Daarna zijn we gaan ontbijten en uitchecken en vertrokken we naar Clarksdale over Highway 61, de Blues Highway. Aangezien het maar een uurtje rijden was vanuit Memphis, waren we al op tijd bij Ground Zero Blues Club, de club van Morgan Freeman. Helaas was deze nog niet open. We besloten even het stadje in te lopen, maar ook daar was alles dicht. Toch was het een leuke wandeling met authentieke gebouwtjes. Flink wat foto's gemaakt en toen op naar de Devil's Crossroads. Volgens de legende heeft bluesgitarist Robert Johnson op deze plek zijn ziel verkocht aan de duivel om zo perfect te kunnen spelen. Onderweg kwamen we nog langs het Riverside Hotel, ook een belangrijke plek in de bluesgeschiedenis. Toen dit nog een ziekenhuis was, is blueszangeres Bessie Smith hier overleden na een auto-ongeluk. Hierna is het een hotel geworden en heeft onder andere Ike Turner hier geslapen en muziek geschreven.
Hierna zijn we verder gereden naar Natchez. We hebben een stuk van de Old Highway 61 gereden.
Hier in Natchez slapen we vlakbij de Mississippi. We hebben vanavond lekker gezond gegeten bij een drive-in en daarna zijn we de Mississippi nog overgestoken naar Louisiana! Morgen rijden we het laatste stukje naar New Orleans, waar we drie nachten blijven en hopelijk kunnen genieten van heel veel muziek, spookverhalen en alligators!
Vandaag zijn we op tijd opgestaan, want tijd voor Graceland! Ik had gelezen dat je tussen 7.30 en 8.30 uur het terrein op mag lopen tot aan het huis en bij de graven kunt kijken. Dat kost niets en het leek ons wel wat in de hoop dat het niet te druk zou zijn. We waren blij dat we dat gedaan hadden! Het was er inderdaad heerlijk rustig en het was nog droog, wat later op de dag wel anders zou zijn. Ik vond het een hele ervaring om de oprijlaan op te lopen, richting het huis en daarna naar het graf te lopen. Misschien wel het meest indrukwekkende van alles, juist vanwege de rust.
Hierna zijn we gaan ontbijten en daarna hebben we kaarten gekocht voor de tour door Graceland. Ruben mocht kiezen of hij alleen de 'Mansion Tour' wilde doen of de tour inclusief auto's, kleding en vliegtuigen. Hij koos voor de laatste. We troffen een onwijs aardige vrouw bij de kaartverkoop, die naar Ruben keek en zei: Ah, he is definitely six. Tot 7 jaar mochten kinderen gratis naar binnen dus hebben we dankzij haar mooi een flink bedrag uitgespaard. Eigenlijk mocht hij geen iPad mee als hij geen kaartje had, maar op wonderbaarlijke wijze was hij toen weer 8. Ruben kreeg de Nederlandse jeugdtour op zijn iPad en wij gingen voor de Engelse, ingesproken door John Stamos, in Nederland beter bekend als Uncle Jesse uit Full House. Het was letterlijk massatoerisme. Met zijn allen werden we door het huis geleid. Gelukkig wel tijd genoeg om foto's te maken en opjagen was er gelukkig niet bij. Maar wat waren we blij dat we al bij het graf waren geweest in alle rust! Na de tour van het huis regende het dat het goot. Gelukkig waren de exposities met auto's en kleding binnen. De auto's waren fantastisch om te zien, wat een schitterende wagens. Onze trouwauto was een roze Cadillac, daar hebben we dus flink wat foto's van. Ook hebben we een replica gekocht voor onszelf en ook Ruben wilde er graag een, dus die heeft hij natuurlijk gekregen.
Hierna leidde de expositie naar zijn jaren in het leger en naar de artiesten die werden beinvloed door Elvis. Tot slot konden we zijn kleding nog bekijken. Wat zijn die pakken toch geweldig! Inmiddels was Ruben er wel een beetje klaar mee, dus zijn we gauw naar de vliegtuigen wezen kijken voordat we naar de stad gingen. De Lisa Marie is echt ongekend luxe, zeker voor die tijd. Ruben zag ons wel terugvliegen met zo'n zelfde vliegtuig.
Na de vliegtuigen stond de Sun Studio op de planning. Ook hier wilden we graag een tour doen. Deze zou een klein uurtje duren dus dat kon nog wel. Het was een superleuke tour, met een hele goede gids. Dachten we dat Abbey Road heilige grond was, nou dit was minstens zo heilig. De tour eindigde met de originele microfoon uit de beginjaren. Daarmee mocht iedereen op de foto, op de plek waar Elvis had gestaan tijdens het opnemen van That's Alright Mama in 1954. Ruben kreeg nog een plectrum van de Sun Studio van onze gids.
Na deze tour zijn we naar het Hard Rock Cafe gegaan om te eten en een pin te kopen. Het ligt aan de rand van Beale Street, de uitgaansstraat van Memphis. Na het eten zijn we die straat ingegaan om alle obscure kroegen en winkeltjes te bekijken. Op d terugweg naar het hotel realiseerde ik me opeens dat het Lorraine Motel nog op mijn verlanglijstje stond. We bleken er slechts 5 minuten vandaan te zijn, dus daar zijn we nog naartoe gereden. Het Lorraine Motel is de plek waar Martin Luther King Jr is doodgeschoten. Hij gaf zijn speech op een van de balkons. De plek is in originele staat teruggebracht, compleet met de auto's uit die tijd en een replica van de bloemenkrans die een paar dagen later aan het balkon hing. Aangezien onze voeten niet meer konden, hebben we het bij een bliksembezoek gehouden. Bij terugkomst hebben we nog even gezwommen. Onze twee dagen in de gevaarlijkste stad van de VS (volgens de FBI) hebben we overleefd. Morgen gaan we de Blues Highway rijden en waarschijnlijk in de vroege ochtend nog eventjes langs Graceland. Het is al zolang onze droom om hier naartoe te gaan, ik ben er nog niet aan toe om al afscheid te nemen!
En na Johnny Cash is het tijd voor Elvis! Vandaag zijn we uit Nashville vertrokken naar Tupelo. Onderweg reden we een stuk van de Natchez Trace Parkway, een prachtige weg met veel groen. Ik had nog een trail opgeschreven die ik wilde lopen, maar helaas te laat pas de locatie gecheckt en toen waren we er al een hele tijd voorbij. Op naar Tupelo dan maar!
Tupelo is de geboorteplaats van Elvis Presley. Tegenwoordig is er een visitor center en rond het geboortehuis is een walk of life gemaakt met alle jaren van Elvis' leven en de bijbehorende informatie. Ook is er een fountain of life met een straal water voor ieder levensjaar. De kerk waar Elvis vroeger met zijn ouders naartoe ging is verplaatst dichtbij zijn geboortehuis, zodat alles bij elkaar ligt. Het is mooi opgezet en erg leuk om te doen als je toch in de buurt bent.
Hierna zijn we doorgereden naar Memphis. Onderweg zijn we nog bij een paar truckstops gestopt, want uiteraard moet er hier ook vrachtwagens gekeken worden.
We slapen in het Days Inn schuin tegenover Graceland. Geen tophotel, wel een toplocatie en het zwembad in de vorm van een gitaar is een schot in de roos bij Ruben.
We hebben heerlijk gezwommen vanmiddag en daarna hebben we gegeten bij een diner naast het hotel. Na het eten zijn we nog even naar Graceland gewandeld om alvast wat foto's te maken nu het niet zo druk is. Morgenochtend gaan we de tour doen!
Vandaag stond vooral in het teken van Johnny Cash. Wij wilden graag zijn graf bezoeken en dat ligt in Hendersonville, een half uurtje van ons hotel vandaan. Aangezien er richting Nashville veel file stond, zijn wij mooi de andere kant op gereden. De graven van Johnny Cash en zijn vrouw June liggen op een prachtige begraafplaats, helemaal open, midden in de zon. Ze zijn enkele maanden na elkaar overleden en liggen naast elkaar. Ik had wel wat meer mensen bij het graf verwacht, maar we zijn de enigen.
Hierna zijn we even bij de Wal-Mart naar binnen gelopen. Altijd leuk om even rond te wandelen en je te verbazen over wat er allemaal verkocht wordt. Waar we voor kwamen, was er helaas niet dus we zijn toen maar naar Nashville gereden. Als eerste wilden we daar het Johnny Cash Museum bezoeken. Het is een prachtig opgezet museum met enorm veel persoonlijke spullen, waaronder een stuk muur uit zijn huis, veel kleding en handgeschreven documenten.
Inmiddels vielen we bijna flauw van de honger dus was het tijd voor weer een Hard Rock Cafe. Het eten was weer heerlijk en we voelden ons een stuk beter toen we naar buiten gingen. Het is hier bloedheet. Het waait en het is constant of er een warme fohn langs je lichaam af blaast. We kwamen langs een ijssalon en besloten hier een ijsje te gaan eten. Ruben en ik kozen een klein ijsje. Dachten we. De ijsschep was sowieso al twee keer zo groot als bij een ijssalon in Nederland. Het meisje duwde het hele hoorntje vol met ijs en schepte er daarna nog een keer dezelfde hoeveelheid bovenop. Aangezien ik van tevoren al wist dat ik dat met geen mogelijkheid ging op krijgen, vroeg ik om 1 bol. Ik werd heel raar aangekeken: 'Dit is 1 bol.' Nou, halveer die bol dan maar haha! Zoals je op de foto's kunt zien, heeft Ruben wel van zijn grote ijsco genoten ;-)
Na het ijsje wandelden we over Broadway, de uitgaansstraat van Nashville. Hier was livemuziek te vinden in verschillende kroegen, maar Ruben mag op veel plekken niet naar binnen. Aan het einde van Broadway kwamen we een kroegje tegen waar hij naar binnen mocht. Daar konden we mooi even luisteren naar wat countrymuziek.
Hierna gingen we naar de auto, op weg naar de Grand Ole Opry, die vlakbij ons hotel ligt. We besloten geen tour te doen, de dag was lang genoeg geweest. We hebben wat rondgewandeld en foto's gemaakt en kwamen onderweg nog de Bass Pro Shop tegen. Daar had ik wat over gelezen, dat dat echt een belevenis is. Het is een outdoor winkel voor jagers, vissers en kampeerders. Je kunt er geweren kopen, pistolen, messen, hengels, camouflagekleding, wandelkleding. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze hebben het. Achterin de winkel hebben ze een aquarium met vissen (waaronder natuurlijk baarzen) en een waterval erboven. Het is een bizarre maar geweldige winkel!
Inmiddels waren we erg moe en besloten we terug naar het hotel te gaan en lekker te gaan zwemmen. Straks de koffers weer inpakken, want morgen vertrekken we naar Memphis! Een plek die al jaren hoog op ons verlanglijstje staat, dus we verheugen ons er enorm op.
Een lange rit vandaag! Vanmorgen zijn we op tijd vertrokken uit ons fijne hotel in Atlanta. De eindbestemming is Nashville, maar we maken een tussenstop in het US Space and Rocket Center in Huntsville. En daar hebben we geen spijt van! Een paar jaar geleden zijn we in het Kennedy Space Center geweest en de opzet hiervan is ongeveer hetzelfde. Er zijn verschillende simulators, er zijn raketten te zien. De Saturn V tentoonstelling is ook hier te zijn, alleen dan met een prototype van de daadwerkelijke raket. Toch blijft het indrukwekkend! Raketten zijn natuurlijk altijd superinteressant, maar er zijn ook hele leuke dingen te doen voor kinderen.
Ook was er een nieuwe tentoonstelling: 'The Science of Rock 'n' Roll' waar je gitaar kon spelen en drummen en waar van alles werd uitgelegd over geluid en de werking van verschillende instrumenten. Al met al een superleuke activiteit!
Hierna zijn we verder gereden naar Nashville met flinke regenbuien onderweg. Bij aankomst in het hotel zijn Robert en Ruben even gaan zwemmen en nu gaan we eens kijken wat er in de buurt te doen is!
Wat een dag! Ik zit hier met een glimlach van oor tot oor! Vandaag zouden we naar het plaatsje gaan waar The Walking Dead wordt opgenomen. Ik had al een tijdje in de gaten gehouden waar het filmen zou gaan plaatsvinden, maar het was vooral in de studio waardoor we weinig zouden zien. Het plan was nu om gewoon naar Senoia te rijden en daar rond te kijken naar eerdere filmsets.
Toen we daar aankwamen, zagen we al zwaailichten. Main Street was deels afgezet en er stond een grote kraan met filmlampen. Er werd gefilmd! Ik kon het niet geloven, er was al sinds jaren niet meer op die plek gefilmd! Aan de overkant van de straat stonden meer mensen te kijken en wij zijn daar ook gaan staan. Na ongeveer een half uur werd ons verzocht geen foto's meer te maken en daar ging het: "Rolling! Silence please!" We moesten allemaal stil zijn en na drie takes was de scene klaar. Het is een scene van zo'n 20 seconden hahaha en zal waarschijnlijk in aflevering 7 van het nieuwe seizoen te zien zijn. Lennie James (de acteur die Morgan speelt) kwam na de opname het gebouw uit en vertrok meteen. Daarna werd de set weer afgebroken en gingen de winkels open.
Wij hebben wat gedronken bij The Waking Dead Cafe (geen typefout) en daarna zijn we naar The Gin Property gelopen, waar de scenes in Alexandria worden opgenomen. Dit lag achter de spoorlijn die naar Terminus leidt! Hierna zijn we bij The Woodbury Shoppe wezen winkelen voor mijn TWD-vriendinnen! Hier was ook een klein museum met props uit eerdere seizoenen (cellen, de motor van Daryl, etc.).
Toen was ook Nic & Norman's open, het restaurant van Greg Nicotero en Norman Reedus. Daar was nog niet zoveel te doen dus we hebben snel een pizzaatje gegeten voor de lunch. Net voor lunchtijd werden we de deur uitgeken, een beetje jammer. De rekening kwam al tijdens het eten, maar het was leuk om af te vinken op het lijstje.
Hierna zijn we naar Fayetteville gereden om nog wat meer opnamelocaties te bekijken: het huis van Carol en de voorbereiding voor het filmen van de aankomende weken. De weg was afgesloten, maar dat doet ons niets. Google Maps vertelde ons dat we makkelijk aan het einde van de weg konden komen dus daar zijn we ook wezen kijken bij een vervallen huis. De 'Do Not Mow' (niet maaien) borden stonden overal dus het zag er prima uit voor weer een aflevering in de zombie apocalypse!
Het binnenland van Georgia hebben we dus uitgebreid bekeken tijdens de rondrit en het is er prachtig mooi! Onderweg kwamen we ook nog terecht bij een parkeerplaats voor schoolbussen. Geweldig! Gele bussen zover je kon kijken! Toen was het weer tijd om richting Atlanta te gaan. Daar zijn we wezen winkelen bij de Perimeter Mall in de buurt van ons hotel. De paniek sloeg een beetje toe toen we niet konden pinnen. Winkels accepteerden onze pinpassen niet en de ATMs in de mall ook niet. Dat hadden we nog nooit meegemaakt. Op zoek naar een bank in de buurt dus! Gelukkig zat er eentje aan de overkant van de straat en het pinnen is gelukt. De creditcard gebruiken we liever voor hotels en tanken dan voor al die flesjes water!
03.00 uur: 'Mam, ik ben wakker.'
Dit was dus een hele lange dag! Ruben heeft niet meer geslapen en heeft dus vanaf 04.00 uur op zijn tablet tv gekeken. We zijn rond 06.00 uur opgestaan met het plan om eerst naar de Jackson Street Bridge te rijden voor De Weg (en natuurlijk het prachtige uitzicht op de skyline van Atlanta). Maar eerst het ontbijt! Ruben hoopte dat er gewone boterhammen waren en gelukkig was dat ook zo. We hebben heerlijk uitgebreid ontbeten met bacon en ei, fruit, yoghurt en zoete broodjes.
Daarna konden we op weg naar de brug met het mooiste uitzicht van Atlanta. Het was even goed zoeken, maar uiteindelijk gevonden en we waren de enigen daar! Lekker op ons gemak genoten van het uitzicht en natuurlijk een hele hoop foto's gemaakt.
Daarna stond het Georgia Aquarium op de planning, met de grootste aquariumbak van de Verenigde Staten met daarin onder andere manta's en walvishaaien. Het is een prachtig aquarium! Ruben keek zijn ogen uit en was superdruk, waarschijnlijk de energie die er gisteren in het vliegtuig niet uit kon. Na Ruben's vaste souvenir muntje draaien zijn we gegaan. Dat was even een overgang naar de enorme hitte buiten! Het aquarium was in het Centennial Olympic Park, dat is gebouwd voor de Olympische Spelen in Atlanta in 1996. In hetzelfde park ligt ook de World of Coca-Cola. Daar zijn we vervolgens naartoe gegaan. Helaas viel dat een beetje tegen. Het was nogal massaal opgezet: massaal een welkomstpraatje, massaal film kijken, massaal de kluis in, om nog maar te zwijgen over de rij om met de Coca-Cola Polar Bear op de foto te mogen. De tentoonstellingen waren wel erg leuk, maar het was jammer genoeg veel te druk om echt goed te kijken.
Na het proeven van verschillende Coca-Cola drankjes uit de hele wereld vonden we het mooi geweest. We hadden inmiddels honger en vonden het tijd voor het Hard Rock Cafe! Op onze vakanties bezoeken we altijd het Hard Rock Cafe als het er is en dan kopen we daar een pin voor de verzameling. We gaan er meestal ook even iets eten. Nu was het al zo laat dat we omvielen van de honger. Ruben heeft twee kindermenu's met hot dogs gegeten!
Na het Hard Rock Cafe zijn we terug naar het hotel gegaan. Even snel wat boodschappen gehaald bij de Publix en daarna lekker zwemmen tot het begon te onweren! Eenmaal terug op de hotelkamer regende het dat het goot dus we waren mooi op tijd binnen.
Na een heerlijke eerste vakantiedag dadelijk lekker slapen en morgen op naar Senoia, waar hopelijk gefilmd wordt voor The Walking Dead.
Het was een hele lange dag maar we zijn gearriveerd! We hadden veel turbulentie tijdens de vlucht maar er was ook veel entertainment en veel eten! Bij de douane verliep het helemaal spoedig en al snel zaten we in het busje naar de autohuur. Ik had een auto gehuurd bij Dollar en ik was niet de enige. We konden aansluiten in een hele lange rij en met de weinige mensen achter de balie duurde het vooral heel erg lang. Maar we hebben een prachtige auto uitgezocht, een knalrode Chevrolet Sonic. Hierna zijn we naar het hotel gereden en konden we meteen kennismaken met het drukke verkeer in en rond Atlanta. Nog een plons in het zwembad en dan is het nu eindelijk tijd om lekker te gaan slapen. Welterusten!
22 juli Brussel - Atlanta
23 juli Atlanta
24 juli Atlanta - Senoia - Atlanta
25 juli Atlanta - Huntsville - Nashville
26 juli Nashville
27 juli Nashville - Tupelo - Memphis
28 juli Memphis
29 juli Memphis - Clarksdale - Natchez via de Blues Highway
30 juli Natchez - New Orleans
31 juli New Orleans
1 augustus New Orleans
2 augustus New Orleans - Biloxi
3 augustus Biloxi - Panama City Beach
4 augustus Panama City Beach
5 augustus Panama City Beach
6 augustus Panama City Beach - Orlando
7 augustus Orlando
8 augustus Orlando
9 augustus Orlando - Daytona Beach - Jekyll Island
10 augustus Jekyll Island
11 augustus Jekyll Island - Atlanta
Nog even en dan is het zover: we mogen weer naar de Verenigde Staten! Ditmaal gaan we rondreizen in het diepe zuiden. Zaterdag 22 juli vliegen we naar Atlanta, waar we drie nachten zullen blijven. Verder gaan we naar Nashville, Memphis, New Orleans en dan via de kust van de Golf van Mexico naar Florida en Jekyll Island.
Alle hotels zijn geboekt, we hebben een huurauto uitgezocht en nu is het wachten op vertrek!
